Maria Luigia Velotti urodziła się 16 listopada 1826 r. w Soccavo, dzisiejszej dzielnicy Neapolu, jako córka Francesco Velotti i Teresy Napoletano i tego samego dnia została ochrzczona w kościele parafialnym Świętych Piotra i Pawła. W wieku niespełna 3 lat straciła rodziców, głęboko religijnych, prostych i uczciwych pracowników. Została przyjęta do domu przez niezamężną ciotkę, mieszkającą w Sirico koło Noli (dziś wioska Saviano). Odebrała podstawowe wykształcenie u miejscowego księdza, była to wtedy na wsi jedyna możliwość edukacji. Dorastając więcej czasu poświęcała na modlitwie, na co niechętnie patrzyła jej ciotka, która widziała w niej rywalkę do przejęcia majątku po zmarłych rodzicach. Zaczęła się znęcać nad nią. Uniemożliwiała jej poświęcanie czasu na modlitwę, przydzielając jej zadania domowe i wyjazdowe w ciągu dnia, które w niewytłumaczalny sposób Maria bardzo szybko wykonywała. Kiedy sytuacja stała się nie do zniesienia, pomimo łagodności i posłuszeństwa Marii, została zaadoptowana przez ich sąsiadów, bezdzietne małżeństwo. Stała się jakby „domową mniszką”. Żyła w domowym odosobnieniu modląc się i poszcząc, co było dość rozpowszechnioną formą pobożności na południu Włoch w XIX wieku. 29 kwietnia 1849 roku Maria przyjęła sakrament bierzmowania. W tym okresie miała pierwszy kontakt z franciszkanami. Maria stopniowo zafascynowała się duchem franciszkańskim. 2 lutego 1853 r. w kościele klasztoru Świętego Jana Ewangelisty w Taurano przyjęła habit tercjarki z rąk ojca Filippo Antonio da Domicella, który nadał jej imię Siostra Maria Luigia Pasquale od Najświętszego Sakramentu i stał się jej duchowym przewodnikiem. Jej dotychczasowi opiekunowie pozwolili dalej jej mieszkać z nimi. Ledwo umiała czytać i pisać, ale prowadziła wysoce duchowe rozmowy ze swoim uczonym spowiednikiem. Nie była w doskonałym zdrowiu, ale nieustannie ofiarowywała Bogu swoje cierpienia. W 1854 roku przeniosła się do klasztoru. Gdy w 1867 roku został on zamknięty, zaczęła tworzyć nowe zgromadzenie zakonne. W 1875 roku ona i jej współtowarzyszki zakupiły dom w Neapolu. W tymże roku powstało Zgromadzenie Franciszkanek Adoratek Krzyża Świętego. Miała wiele mistycznych doznań, wizje Jezusa na krzyżu, Madonny i Świętych. Wielu wiernych gromadziło się na rekolekcjach wokół niej, prosząc o modlitwę. Przyciągała ludzi swoim charyzmatem, a nawet uzdrawiała, z tego powodu nazywano ją „świętą zakonnicą”. W 1884 roku zakonnice przeniosły się do Casorii, do domu, który nosił nazwę Rekolekcje Santa Maria. W Casoria otwarto również szkołę dla dziewcząt z zewnątrz, aby uczyć je czytania, pisania i pracy. Dwa lata później Maria dostała paraliżu. Zmarła 3 września 1866 w klasztorze w Casorii. 21 stycznia 2016 roku papież Franciszek ogłosił dekret o heroiczności jej cnót. 12 grudnia 2019 papież Franciszek uznał cud za jej wstawiennictwem, co otworzyło drogę do beatyfikacji, którą zaplanowano na 16 maja 2020 roku. Z powodu pandemii koronawirusa w zaplanowanym terminie się ona nie odbyła. Ostatecznie Maria Luigia Velotti została beatyfikowana 26 września 2020 roku w Neapolu, zaś beatyfikacji w imieniu papieża Franciszka przewodniczył kard. Crescenzio Sepe, arcybiskup metropolita Neapolu.