Urodził się w Feltre, we Włoszech, w 1431 roku. W Padwie ukończył studia prawnicze, w rodzinnym mieście był notariuszem.
W 1456 roku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, po ukończeniu studiów teologicznych w Wenecji otrzymał święcenia kapłańskie. Następnie był lektorem, zaś w 1469 roku powierzono mu obowiązki kaznodziei. Przemierzał całe Włochy, głosząc płomienne kazania, chodząc boso, nie zważając na trudne warunki atmosferyczne, głód, niebezpieczeństwa wojen, wydalenie przez książąt, nienawiść Żydów. W kazaniach zwalczał lichwę, za co nieraz grożono mu, bito go, a nawet zamierzano zabić.
Zakładał banki, tzw. "Montes pietatis", które najbiedniejszym udzielały najniżej oprocentowanych kredytów. Zachęcał do pobożności wobec Eucharystii oraz Imienia Jezusa, do miłości bliźniego, zwłaszcza do bezbronnych biednych. Wzywał do zachowania pokoju, zakładał bractwa.
Przez dwadzieścia pięć lat w okresie Wielkiego Postu, czyli co roku, począwszy od 1470, z wyjątkiem 1472 (był chory) pościł.
Głosił kazania w Pawii i zamierzał jeszcze wybrać się do Piacenzy, wyczerpany, zmarł w tamtejszym klasztorze św. Jakuba 28 września 1494 roku.
Beatyfikował go papież Innocenty X w roku 1654.