Urodził się w zamożnej rodzinie, przypuszczalnie znacznego rycerskiego rodu, na samym początku XIII stulecia.
Wcześnie jednak upodobał sobie ideały franciszkańskie, które tak bardzo fascynowały wówczas młodych. Zrzekł się wszystkich zaszczytów oraz bogactwa i wstąpił do zakonu franciszkanów do klasztoru w Roccabrunie koło Urbino.
Po otrzymaniu święceń kapłańskich osiadł w pustelni Soffiano w Bruneforte, nazwanej wkrótce po jego śmierci San Liberato. Żył tam modlitwą, umartwieniami i milczeniem. Pozostawał pokorny w zaroślach lasu lub w mrokach jaskiń, gdzie w ukryciu oddał się surowej pokucie. Nie dokonał niczego głośnego. Milczał w ciszy klasztoru i natury.
W "Kwiatkach św. Franciszka" w rozdziale 37 i 47 znajdują się opisy kilku wydarzeń z życia Liberata, ukazujące go w czasie modlitwy oraz poświęcone jego wizjom mistycznym. Wyczerpany surowymi wyrzeczeniami, umarł w milczeniu, w 1260 roku. Mówiono o nim: "Nie żył człowiek, ale Angiolo"; "Nie mów tak, aby chwalić Boga". I nie dziwi fakt, że uczczenie dla milczącego Franciszkanina zmieniło nie tylko imię i nazwisko, ale przewidywało uznanie jego świętości, ogłoszonej głosem ludu, przed potwierdzeniem Kościoła.
Kult jako błogosławionego zatwierdził papież Pius IX w 1868 roku.