Urodziła się w Urbino w 1434 roku, w możnej rodzinie, spokrewnionej ze starymi rodami włoskimi. Była kuzynką papieża Marcina V. Gdy była dzieckiem zmarli jej rodzice. Wówczas zaopiekował się z nią brat, lecz w 1444 roku został zamordowany. W marcu 1446 roku, w wieku około 12 lat, przeniosła się do Rzymu i tam przebywała pod opieką swego wuja, kardynała Prospera Colonny. Podczas pobytu w Rzymie, szlachetnie usposobiona dziewczynka wyrosła jak kwiat. Bóg i cnota stawały się dla niej najważniejszym celem życia. W wieku 14 lat, wbrew jej woli, tj. w 1448 roku poślubiła 41-letniego Aleksandra Sforzę i zamieszkała z nim w Pesaro. Nie było to małżeństwo udane. Mąż zaniedbywał Serafinę przez częste wyjazdy w interesach lub prowadził w walki z innymi rodami włoskimi o wpływy, co przyczyniło się do zadrości o młodą małżonkę wśród dworzan. Ponadto spadły na nią z powodu intryg dworskich fałszywe oskarżenia, z którymi mąż sobie nie poradził. Wiele wycierpiała ze strony podejrzliwego i niedojrzałego emocjonalnie męża, który - jak podają biografowie - kilkakrotnie próbował pozbawić ją życia. Z powodu brutalności męża po 10 latach uciekła do klasztoru klarysek w Pesaro. Inne źródła mówią, że została zmuszona przez męża do wstąpienia do klasztoru Ubogich Sióstr Świętej Klary w Pesaro. Po uzyskaniu niezbędnej dyspensy małżeńskiej od papieża Kaliksta III złożyła śluby zakonne i przyęeła imię Serafina. Spotykające ją niepowodzenia i przykrości przyjmowała z podziwu godną cierpliwością. Wiodła surowe życie, pełniła czyny pokutne i ofiarowała je za nawrócenie męża. Jej modlitwy zostały wysłuchane - Aleksander Sforza zmienił swoje życie, modlitwą i pokutą starał się zadośćuczynić za dawne błędy. W końcu przyszedł do furty klasztornej, błagając Serafinę o przebaczenie. Przeżyła w klasztorze w Pesaro 21 lat, a po śmierci męża w 1475 roku pełniła funkcję przełożonej. Zmarła w opinii świętości mając 44 lata, 8 września 1478 roku. Kilka lat po jej śmierci, jej ciało ekshumowano. Było w stanie nienaruszonym i zostało przeniesione do katedry Pesaro. Beatyfikował ją papież Benedykta XIV w 1754 roku.